Wokół tekstu masoreckiego Biblii hebrajskiej od lat krążą różne opinie. Wielu zwolenników i przeciwników masory, chyba nie do końca wie, o czym mówi.
Dzięki opowiedzeniu tej historii — choć w bardzo skróconej wersji, dowiesz się, jak kopiowano i jak dbano o zachowanie testu Biblii Hebrajskiej?
Hebrajski tekst Starego Testamentu nazywany jest tekstem masoreckim, ponieważ w swojej obecnej formie opiera się na hebrajskiej tradycji tekstowej żydowskich uczonych zwanych Masoretami. Zadaniem, które sobie postawili, było znalezienie i wykazanie zbieżności i różnic, które powstały w wyniku różnych tradycji zapisu tekstów. Zadbali o to, by w przyszłości nie zepsuto treści przez usankcjonowanie wykazanych zmian. Najpierw pod literami tekstu źródłowego opracowanym systemem znaczników nadpisali niewystępujące w tekście hebrajskim samogłoski, oznakowali znakami akcentu słowa. Następnie oddzielili teksty według kontekstu lub sposobów czytania. Oddzielili apokryfy od ksiąg kanonicznych, które przedłożyli jako dwadzieścia dwie księgi, co odpowiada liczbie liter w alfabecie hebrajskim. Następnie oznakowali różnice i powtarzające się słowa w języku aramejskim.
Dariusz Czyszczoń